Curacao 10.0

Halli hallo,

Na een flinke radiostilte ben ik er weer! Tsjonge waar moet ik beginnen...

Laten we starten met mijn auto die het gelukkig sinds afgelopen donderdag weer doet. Hè hè, het zou tijd worden. Ik voel me nu dan ook weer een vrij mens want 3,5 week afhankelijk zijn van andere mensen is niets voor mij.

De woensdag na mijn vorige verslag heb ik kennis gemaakt met een geweldige groep mensen die op bezoek waren bij een een koppel op het resort. Levensgenieters pur sang, ieder een zeer serieuze baan thuis maar hier een stel feestbeesten; werkelijk ongelooflijk.

Met hun heb ik de afgelopen anderhalve week doorgebracht, strandjes, de reguliere feestavonden, gezellige avonden bij de huisjes met als afscheidsfeest het 'festivalletje' van Hardwell op de kleine Werf! Zooooo wat een feest was dat.
De mannen hadden geen wifi en op het moment dat ik er 1 mijn code had gegeven was het hek van de dam. 'S ochtends zaten er vaste prik 4 kerels op mijn terras, met enige tunnelvisie op hun gsm. Ontbijten gebeurde vooral op mijn terrasje, gezelligheid ten top! Foei foei wat heb ik gelachen. Jammer maar helaas zijn ze sinds afgelopen zaterdag weer naar huis. Mijn huisje, terras maar vooral het zwembad is stil! Het positieve is wel dat ik nu erg leuk contact heb met het achtergebleven koppel. Mooi verhaal hoe ze mekaar hebben leren kennen, maar vooral om te zien hoeveel ze voor elkaar over hebben. Fijne mensen!

Zaterdagavond was mijn lieve vriendin Valesca uit Aruba voor een nachtje op het eiland doordat ze een weekend weg waren met het werk van haar vader. Heerlijk om haar weer even om me heen te hebben. Op zo'n moment besef ik dat ik mijn meissies van thuis heel erg mis. Je maakt hier vrienden en leert veel mensen kennen maar er kan niets op tegen mensen waarmee je ongeveer je hele leven deelt!

Het oppassen gaat prima! Hier en daar een avondje bij de jongens. Ze accepteren me compleet en ik heb voor een keer eens de makkelijke weg gekozen. Ze luisteren, gaan mooi om half 8 naar bed, als ik de timer zet zodat de tablet uit moet om te slapen gaat alles vanzelf. Er gaat een wereld voor me open. Sinds afgelopen week haal ik ze iedere woensdag uit school, gaan we naar mij thuis, eten we wat, zwemmen en spelen een spelletje. Om 16:30 komt hun moeder hun weer halen. Zo heeft de mama van de kids 1 dag per week wat bewegingsruimte. Hopelijk brengt het haar wat rust want verhuizen naar het buitenland met 2 kinderen en een man die fulltime werkt is flink aanpoten voor de vrouw des huizes.

Ik ben inmiddels al 55 dagen op het eiland en het blijft ongelooflijk. Ik rijd hier door de straten alsof ik nooit anders heb gedaan, ga op bezoek bij de meiden in 't appartement. Haal ze op om wat te gaan drinken of ze komen gezellig bij me zwemmen. Karel die dag en nacht voor me klaar staat, mama die whatsapp heeft uitgevonden waardoor het contact een heel stuk soepeler gaat. Over 3 maanden ben ik alweer thuis, jeetje!

In Nederland begint het weer wat te kwakkelen en ook hier begint het 'mit en mit' een beetje af te koelen. Lees; overdag 36, 's avonds 27. Maar ik vind het prima. Rond een uur of 11 is hier niks meer te doen tot n uur of 3. Zelfs als je zit of ligt breekt je het zweet uit, laat staan dat je wat doet.

Op het resort beginnen alle vakantiegangers te vertrekken en de vaste mensen te komen. Ik ben reuze benieuwd want het kan hier schijnbaar een roddeldorp worden. Nou, het zal mij benieuwen. Ik maak met iedereen een praatje en hou me voor de rest er buiten!

Ik heb sinds vrijdag nieuwe buren voor de aankomende 3 weken. Een oud koppel dat zeurt over de duiven op het dak, de muziek van de buurvrouw (mijn muziek dus), dat ik te hard met de pan op het fornuis sla .... Wie höb ich t hei.

2 weken geleden ging mijn skype uit het niets. Normaal ontvang ik eerst een appje van iemand om te skypen maar dit keer ging die 4x af toen ik hem pas hoorde. Was het Jeroen, een van de twee kanjers waarbij ik PGB werk verricht thuis. Hartstikke gezellig gekletst. Hij moest eerst 5 minuten keihard lachen omdat het hem gelukt was maar eenmaal los waren 45 minuten nog te kort. Enige vent.
Ook met Kenneth, mijn andere Kanjer heb ik wekelijks contact. Zowel hijzelf als zijn lieve ouders spreek ik meerdere malen. Fijn om zo toch in contact te blijven.

Het eten in deze hitte begint me wat de keel uit te hangen. Je hebt alleen maar zin in fruit en yoghurt. 'S avonds eet ik rond een uur of 8 half 9, aangezien ik dan pas fit ben om te koken. Ik ben benieuwd wat het gaat geven in december. Dan heb ik honger rond n uur of 3 's nachts, haha!

De reparaties aan mijn auto, de feestweken met de mannen en een onverwachtse terugvordering van belastinggeld hebben flink in mijn portemonnee gebeten waardoor ik komende periode eens lekker rustig aan ga doen. De feestjes zijn op speciale gelegenheden na ook iedere week hetzelfde dus ik heb besloten dat ik ga genieten van de stranden en het zwembad.

Nu op naar 10 oktober dan arriveren Jill en Thomas! Ik ben benieuwd wat ze van het eiland zullen vinden.

Veel liefs
X Joëlle