Curacao 3.0

Haaaaaaaa lieve mensjes,

Allereerst mucho danki voor alle lieve berichtjes! Het is fijn om wat te horen uit het regenachtige (haha) zuiden van Nederland.

Het klimaat, woonplek, zwembad en vooral de oceaan behoren totaal tot mijn gewoontes. Ik voel me hier prima en kan nog gemakkelijk een hele tijd blijven.

Natasja en Marsha zijn veilig geland en het was fijn hun te zien. Het vliegtuig voor hun was gevuld met het jeugd sportteam van Curacao waardoor de hele luchthaven vol stond met trommels, fluitende mensen en vooral veel politie! Sinds de schierpartij is alles hier aangescherpt.

Na een stukje rijden wonen we tot onze verbazing nog geen 5min rijden van elkaar, ideaal dus! We zijn gisterenavond naar Cabana geweest en het was leuk maar naar mijn idee niet spetterend. Of ik dus nog veel opstap zal gaan zullen we zien.

Ik moest me vanmorgen voor de inmiddels 6e keer melden bij de vreemdelingendienst om mijn werkvergunning te fixen, wat een puinzooi! Om half 8 had ik al een man of 60 die voor me aan de beurt waren. Alle soorten vergunningen worden door hetzelfde loket behandeld. Bedenk je een ruimte zoals een gymzaal neem daar de helft van, dat is de wachtkamer voor alle mensen.. Niet in woorden te omschrijven. Nog niet te spreken over het tempo. Helaas nog steeds geen vergunning....

Het is nog niet gelukt om een auto te vinden die aan mijn wensen voldoet. De ene auto heeft een slot waar een afgebroken sleutel in zit, de andere is blauw terwijl die bij de omschrijving groen was. Rare praktijken maar ach geduld is een schone zaak. Het zal wel loslopen.

Het koken, wassen, poetsen gaat me prima af. Aangezien ik nooit pasta kan koken voor 1 persoon was Karel een gelukkig man toen ik met een goed gevuld pannetje aankwam. Haha dat gezicht; goud waard!

De dagen vliegen voorbij en de zon blijft maar schijnen. Nadat mijn lichaam de bruine huid van Aruba zat was ben ik inmiddels begonnen aan een nieuwe huid die behoorlijk begint bij te kleuren. Mijn haren krijgen een blonde schijn, nooit geweten dat je als brunette opeens blonde lokken kunt ontvangen.

De wegen hier blijven nog even wennen. Alles lijkt op elkaar en wanneer ik denk YES! de burger king dan moet ik hier rechtsaf blijkt het een andere burger king en zit ik aan de andere kant van het eiland. Al doende leert men want het gaat wel al wat beter. Zodra ik de 19e de weg naar de luchthaven maar weet is 't goed!

De connecties van Karel zijn een groot geluk voor mij. Ik dacht goed voorbereid te zijn en in wezen heb ik alles maar alles gaat via een omweg dus ik heb in totaal al 20 keer mijn paspoort gekopieerd. Ordenen en opruimen vinden ze blijkbaar moeilijk. Niks voor deze controlfreak haha!!

Afval scheiden vinden ze hier onnodig maar wat heb ik er moeite mee om glas in de prullebak te gooien. De afvalzakken zijn zo dun als een servetje dus wanneer het glas breekt kun je je voorstellen wat er gebeurd. De radertjes van mijn creatieve brein creeerde het leuke idee om van alle glazenpotjes theelichthoudertjes te maken. Bij de Hema had ik (blauwe) rolletjes plakband gekocht met zo een leuke opdruk! De mensen op t park zijn jaloers op mijn lieve theelichtjes, hihi!

Bon, voor jullie alvast; Drumi dushi!
X Joelle